Секој што се претставува себеси како лекар, дури и ‘народен’ – што и да е тоа – мора да сноси одговорност. Не можам да ги земам парите, да му дадам лек и да прекинам со таа приказна. Се борам со пациентите до крај, не ги изневерам и не ги оставам на цедило. Не се жалам кога ќе ме одведат од ручек, ќе го прекинат одморот или кога ќе им бдеам над глава.Затоа ме сакаат, ме почитуваат и го шират зборот за мене. Затоа траам и ќе траам… ..
Во време кога фитотерапијата не беше популарна гранка на алтернативна медицина, барем не како што е денес, Асим Клjун, кој сега е познат како „тата – мата“ кога станува збор за црниот дроб и сите нејзини заболувања, во пристанишниот град Бар, во центарот на чаршијата, ја имал билната аптека „Имела“.
Од тогашната држава Југославија, ги добил документите, лиценците и се што му требало за да започне една таква аптека на неговиот осумнаесетти роденден. Да ги исцелува другите тогаш, не му паѓалом на памет. Тој им понудил на неколкуте посетители само она што го барале, кутија увин чај, пакет сушен невен, гавез…
Со текот на времето, тој забележал дека истите луѓе секогаш се враќале по повеќе чај. Се чинело дека претходниот не им помагал. Сепак, тој ја знаел моќта на билките. На крајот, неговата мајка, Чамка, излекувала стотици луѓе од жолтица, цироза и хепатитис, а во Втората светска војна, иако скоро неписмена, администрацијата на болницата во Ужице и понудила статус на лекар само за да се пресели во болницата, да ги приготвува „своите“ чаеви и да спречи епидемија на жолтица.

За целиот текст на ЕКРАН.МК