Тиквичките (Cucurbita pepo) се едногодишни растенија од фамилијата „Тиквови“ што се познати како ниско калорични зеленчуци. Стеблото е влекач што лазе, а плодот е валчест и здрав, а по форма личи на краставица.
Бојата се движи од жолта до зелена. Тиквичките се конзумираат главно варени, печени или пржени, но некои луѓе ги јадат сурови во салати.
Добро е тиквичките да се оберат, додека се во должина до 10-16 сантиметри, бидејќи ако се зголемат повеќе, квалитетите и се менуваат.
Тиквичките се пренесени од Централна Америка заедно со компирот и пченката, но се тврди дека се користени за храна уште пред 10000 години. Во почетокот тие се ширеле во земјите од Медитеранот и од таму се користат во други делови на светот. Бидејќи се одгледуваат лесно, тиквичките се користат во исхраната. Одликуваат со висока содржина на калиум, натриум, калциум, магнезиум, фосфор, железо, витамин А, Ц, Б1 и Б2, како и релативно висока содржина на органски киселини.
Тиквичките се многу корисни за диететската храна, бидејќи содржат само 21 калории во сто грама. Содржината на мали количини шеќер овозможува на болни од дијабетес да конзумираат тиквички во умерени дози. Ниското ниво на целулоза прави зеленчукот да е погоден за лековита исхрана против пречки и болести на дигестивниот органи, под услов да не е пржен.
Има лековитост против црните и жолчните болести. Растворливите влакна дејствуваат чистење на организмот, омекнуваат запек и ги превземат токсините со цревата, но не го вознемируваат стомачно-цревниот систем. Недостатокот на оксалова киселина овозможува да се користи за храна од луѓе со заболувања на бубрезите, бубрежни камења и песок од урична киселина и оксалати. Висока содржина на калиум е корисна за лекување на кардиоваскуларни заболувања, зголемен крвен притисок и атеросклероза. Тиквичките содржат многу микроелементи, така што може да се од корист за болни од слабокрвност и исцрпените по болести и операции.