Приказна за цвеќињата во букет: Кон крајот на летото, сите цвеќиња во градината сакаа да дознаат кое од нив е најубаво

Кон крајот на летото, сите цвеќиња во градината сакаа да дознаат кое од нив е најубаво. Розовите рози рекоа, „Најубави сме бидејќи први расцутуваме во пролет.“

Белите маргаритки рекоа, „Ах, не, ние сме најубави затоа што имаме многу убави цветови кои траат цело лето.“ Големите жолти хризантеми рекоа: „Не бидете смотани, па ние сме најубави, бидејќи само ние последни расцутуваме во есен.“

Сите цвеќиња се караа кое е поубаво. Но, кога дојдоа луѓе во градината за да ги видат, тие запреа.

Сите цвеќиња беа тивки, и изгледаа толку гордо, што луѓето помислија дека се најубавите цвеќиња. Еден ден во градината дојде градинарот. Розовите рози толку ги раширија своите ливчиња, што изгледаа најубаво. Белите маргаритки стоеја толку исправено, што и тие изгледаа најубаво. Жолтите хризантеми блескаа на сонцето, и тие изгледаа најубаво.

Но, градинарот само се насмеа и рече, „Видете колку се убави сите мои цвеќиња!“
Градинарот зема една кошничка и почна да става рози во неа. Розите мислеа дека се најубави бидејќи нив први ги набра. Но, маргаритите им се смееја на розите, „Ха ха ха! Бидејќи не сте толку убави, затоа не ве оставија во градината.“

Потоа, градинарот стави неколку маргаритки во кошничката, а хризантемите почнаа да се смеат, „Ви реков! Ние сме најубави бидејќи ние сме единствените цвеќиња што останаа во градината.“ На крај, градинарот се врати во куќата, почна да ги става сите убави цвеќиња во една вазна. Прво ги стави розите, потсетувајќи се како тие први расцутуваат на пролет.

Потоа ги стави жолтите маргаритки во вазната, и помисли колку е убаво кога поминуваше и ги гледаше во градината секој ден. На крај, ги стави и хризантемите во вазната; Беше многу радосен што конечно ги виде и есенските цвеќиња. Чекаше цело лето за да ги види. Градинарот ја стави вазната на маса и рече, „Го имам најубавиот букет на цвеќиња. Само по себе секое цвеќе е најубаво, но заедно, изгледаат прекрасно!“ Во тој момент, цвеќињата сфатија дека само кога се едно до друго тие се најубави. Но, тоа го разбраа кога градинарот направи букет од нив, тогаш сфатија дека се прекрасни. На крај, сите цвеќиња беа среќни.