Микроелементите кои се неопходни за растенијата

Молибден: тој е структурен дел од ензимите кои разградуваат нитрати до амониум радикал. Без него, синтезата на протеини е блокирана и зголемувањето на растението прекинува.

Бактериите во ќесињата на корените кои го фиксираат азотот, исто така, имаат потреба од него. Семето може да не се формира целосно и да се појави недостиг на Азот, ако недостасува молибден. Знаци за недостиг се бледо зелените лисја, со завист и конкавни краеви.

Хлор: учествува во осмозата – движењето на водата или растворањето во клетките, јонскиот баланс неопходен за растенијата, за да трошат минерални елементи и во фотосинтезата. Симптомите за недостиг на Хлор вклучуваат задебелување на корените, листовите добиваат жолтеникава, а понекогаш и бронзена боја. Хлорид, јонска форма на хлор обично се содржи во водата за наводнување. Некои растенија можат да покажат знаци на токсичност, ако нивото му е премногу високо. Никел: неодамна доби “статус” како еден од најзначајните за микролементи потребни за растенијата по истражувањето на „Agricultural Research Service Plant, Soil and Nutrition Laboratory“ во Итака, Њујорк.

Неопходен е на ензимот уреаза, кој разградува уреа додека не ослободи Азот, употреблив за растенијата. Неопходен е и во апсорбирањето на железото. Семето има потреба од Никел за ртење. Растенијата, кои израснале со недостаток на никел, обично достигнуваат и до ниво на недостиг, само кога се развиени и почнат да се репродуцираат, и не формираат животни семиња.

Натриум: учествува во осмоза и во одржувањето на јонска рамнотежа на растенијата.

Кобалт: потребен е за определувањето на Азот при гравот и во коренскиот јазли на другите растенија. Улогата на кобалт е најголема за определувањето на азот. При недостиг можат да се појават симптоми за недостаток на Азот.

Силициум: претставува составен дел на клеточните ѕидови. Растенијата кои се ѓубрат со раствори кои содржат силициум имаат здрави и издржливи ѕидови Ова ја зголемува и толеранцијата кон жештините и сушите. Спрејовите за листови со силициум доведуваат и до благотворно намалување на вошките при одгледување на отворено. Докажано е преку тестови, дека растенијата сами натрупуваат силициум на места инфицирани со микози, за да се борат со влегувањето на напаѓачот во ќелиите ѕидови. Со силициумот се зголемува цврстината на стеблото и се спречува недостатокот на Железо, како и токсичноста на магнезиумот. Силициумот не е прогласен за суштинско значаен за сите растенија, но дефинитивно е исклучително корисен за многу од нив.