Генетски инженеринг

Генетското инженерство е целина од биохемиски постапки со кои се модифицираат цели гени, нивни делови или гени од ДНА-та на еден организам и нивно преместување напред до одредено место цо ДНА-та на друг организам.

Развојот на тие постапки овозможи запознавање на градбата и организација на големиот број гени на различните организми вклучувајки го и човекот. т.е можност на индустриско производство на проетини кои им помагаат на микроорганизмите во кои се вградени синтетички или природни гени од вирусите,бактериите, габите и вишите организми вклучувајки го и човекот.

Денес е можно да се синтетизираат протеините на еукариотите во прокариотски клетки. Тие клетки произведуваат инсулин, интерферон, интерлукин и хормон на растот на тие рекомбинирани вакцини. Постапките кои се применуваат во генетскиот инженеринг воглавно се ензимски и молекуларно-биолошки но само кај микробната генетика.

Процес

Една од двете ДНКА мора да има плазмодиумско или вирусно потекло и мора да поседува гени кои кои ке и дадат способност автономно да реплицира на одговорните клетки. Оваа ДНК,која ја нарекуваме вектор(преведувано е ова од хрватски,не сум сигурна дека ова е правилниот назив) служи за реплицирање на другата ДНК. Другата ДНК која е всушност предмет на проучување кое ние сакаме да го размножиме се нарекува страна,бидејки по правило не е сродна ниту со векторската ДНК ниту со клетката во која се учи после споувањето со векторот.За реакцијата спојување на векторската и страната ДНК се употребува називот рекомбинација ин витро,додека продукт на реакцијата се нарекува рекомбинатна ДНК(исто и за овој израз не сум сигурна).За да реплицираат автономно молекулите од рекомбинантната ДНК ,треба да ги внесеме во бактериска или каква друга за соодветни клетки. Внесување на рекомбинантна ДНК во клетките се нарекува трансформација или трансфекција ,зависно од тоа дали служи како вектор плазмидска или вирална ДНК.

Автономна репликација на една рекомбинантна молекула ДНК почнува во една клетка,а пренесува се во потомците на таа клетка и во соседните клетки.При тоа од секоја молекула ДНК постанува многу идентични молекули ДНК.Таков начин на размножување се нарекува клонирање ДНК.Страната ДНК се дефрактурира на точно определени места со помош на уништувачки ензим.Со помош на истиот ензим се прави оштетување на одредено место во молекулите на плазмидскиот вектор.

Краевите на една фрагментирана страна ДНК се спојуваат со помошните ензими ДНК ,се спојуваат со краевите на векторската ДНК и на тој начин се добива циркуларна рекомбинантна ДНК. Рекомбинантната ДНК се внесува во бактериските станици ,кои се претходно обработени и на тој начин настанува пропусна ДНК. После внесувањето,рекомбинантната ДНК се реплицира во бактериската цитоплазма ,додека се бактеријата размножува.Така настанува клон на рекомбинантната ДНК ,клон на страни гени.