Високото загадување на животната средина и потребата да се произведат се повеќе земјоделски производи за да се храни светот, создаваат проблеми за земјоделскиот сектор, а еко-активистите постојано обвинуваат дека се нарушува хармонијата на природата.
Факт е дека се зголемува органското земјоделство како алтернатива на традиционалното земјоделство.
Но, прашањето е колку реално е да се следат строги правила без да се ризикува намалување на приносот.
Една неодамнешна студија на германскиот институт за органско земјоделство (FibL) за германската Федерална агенција за животна средина (UBA) покажува: „Органското земјоделство е добро, но не и совршено“.
Научниците ја потврдуваат вредноста на биолошките практики, но предлагаат воведување на нов стандард – зелено интегрирано производство (IP +).
Дигитализацијата има многу предности за оптимизација во земјоделското производство: прецизна контрола на плевелите, рано дијагностицирање на болести на земјоделските култури и правилна примена на ѓубрива, особено азот.
Во сточарството, иновацијата мора да има за цел да ги реши постојните конфликти помеѓу благосостојбата на животните и продуктивноста. Исто така, постојат можности да се подобри сточарството и исхраната за да се намалат емисиите на стакленичките гасови.
Научниците ги наведуваат слабостите на „чистото“ органско земјоделство:
недостаток на алатки за заштита од растителни заболувања и штетници;
недостаток на семиња и садници за органско земјоделство;
недостаток на природни извори на есенцијални аминокиселини (на пр. метионин, лизин) за хранење добиток (свињи и кокошки);
принципите на преработка на органска храна може да доведат до зголемена потрошувачка на суровини и повисоки трошоци за производство;
акцентот на старите земјоделски практики како составен белег на органското земјоделство доведува до негативен став кон техничката и технолошката иновација.
Конечно, органското земјоделство е далеку поскапо за земјоделците отколку традиционалното земјоделство, и како резултат на тоа, производите се исто така скапи и не се достапни за секого.
Главните карактеристики на стандардот се построги правила за примена на ѓубрива и третман на пестициди и задолжителна ротација на земјоделски култури. Ова ќе го доближи земјоделството до нејзините зелени цели со релативно мал пад на продуктивноста.
Извор: www.agrarheute.com